Jesteśmy wezwani, by iść z nadzieją drogą mędrców ze Wschodu

W swojej homilii wygłoszonej podczas mszy św. w katedrze gnieźnieńskiej w uroczystość Objawienia Pańskiego prymas Polak wskazał, że idący do Betlejem mędrcy ze Wschodu byli niewątpliwie ludźmi nadziei. Jak powiedział, to ona pozwoliła im kiedyś odczytać znak, zobaczyć nową gwiazdę na Wschodzie i wyruszyć w drogę.

Hierarcha powiedział, że "to właśnie nadzieja uzbroiła ich w cierpliwość, doprowadziła ich do Tego, do którego w swej drodze pielgrzymowali i to ona wreszcie dała im zrozumieć".

Prymas podkreślił, że „w uroczystość Objawienia Pańskiego i my jesteśmy wezwani, by iść z nadzieją drogą mędrców ze Wschodu”. Nawiązując do odbywających się w całej Polsce, także w Gnieźnie, orszaków Trzech Króli, zaznaczył, że obecnie przyłączamy się do mędrców i tak jak oni idziemy na spotkanie z Jezusem.

„Co mówi nam ta wspólna droga? Co nam ukazuje? Do czego nas jeszcze raz wzywa i zachęca? (...) Mówi, że są w świecie ludzie, którzy mają oczy, ale nie widzą, mają uszy, ale nie słyszą, mają serca, ale nie kochają. I dziś bowiem są przecież wciąż tacy, a często może i my sami tacy jesteśmy, że - gdy wschodzi nowa gwiazda, gdy przeżywamy kolejne Boże Narodzenie, gdy Bóg się rodzi - nie zdajemy się zwracać na to już jakiejś większej uwagi” – powiedział.

Dodał, że owszem, cieszy nas radość tych świątecznych dni. Widzimy, jak są nadal ważne dla naszego zabieganego życia i doceniamy możliwość wzajemnego spotkania, nawet jeśli niekiedy jest ono, z różnych powodów, po prostu po ludzku dla nas trudne i wymagające.

„I choć wydaje się nam, że może i my już jakoś przyzwyczailiśmy się do tego wszystkiego, to jednak z pewnym niepokojem w sercu od czasu do czasu jeszcze pytamy: i po co to wszystko? Do czego ma nas to doprowadzić? W jaki sposób pozwoli nam to jeszcze raz na nowo żyć, cierpieć i kochać? Papież Franciszek podpowiada nam, że może warto wtedy pomyśleć sobie, że Bóg powołuje nas przez nasze największe aspiracje i pragnienia. Przez to o czym marzymy. Mędrcy ze Wschodu – jak tłumaczy papież - dali się zadziwić i zaniepokoić nowością gwiazdy i poszli w kierunku tego, czego nie znali. Wykształceni i mądrzy, byli zafascynowani tym, czego nie widzieli, niż tym, co już wiedzieli, otworzyli się na to, czego nie wiedzieli” – podkreślił.

Hierarcha przypomniał, że Trzej Królowie ruszając w drogę wyszli ze swojej strefy komfortu. Zerwali ze starymi przyzwyczajeniami i nawykami. „Nadzieja pozwoliła im ruszyć w drogę. Więc to nie przypadek (...) że pielgrzymowanie wyraża fundamentalny element każdego wydarzenia jubileuszowego. Wyruszenie w drogę jest bowiem typowe dla tych, którzy poszukują sensu życia (…) bo życie chrześcijańskie jest drogą, która potrzebuje również chwil mocnych, aby się posilać i wzmacniać nadzieją, niezastąpioną towarzyszką, która pozwala nam dostrzec cel: spotkanie z Jezusem. Warto więc dziś skorzystać z przykładu mędrców ze Wschodu. Warto wraz z nimi wybrać się w tę duchową drogę” – powiedział.

Prymas zaznaczył, że warto przekładać nadzieję na różne sytuacje życiowe, bo „ona nie jest szczęśliwym zakończeniem, nie jest happy endem, ale obietnicą Pana, którą należy przyjąć tu i teraz, abyśmy stali się pielgrzymami w poszukiwaniu prawdy, mężczyznami i kobietami, którzy dają się zaniepokoić marzeniem Boga, marzeniem o nowym świecie, w którym panuje pokój i miłość, przebaczenie i sprawiedliwość”.

Prymas przypomniał również, że ważną cechą mędrców ze Wschodu jest pokora i cierpliwość w drodze. Wskazał, że „nie zawsze przecież i nasze poszukiwania okazują się we wszystkim trafne, nie zawsze wiodą nas do upragnionego celu. Nieraz nas zwodzą i zawodzą. Nieraz gubią. Nieraz zatrzymują na tym, co naprawdę nieistotne”.

„Nawykliśmy już, (...) by chcieć wszystkiego i natychmiast, w tym świecie, w którym pośpiech stał się czymś stałym. Nie mamy już czasu na spotkania, a często nawet w rodzinach trudno jest być razem i spokojnie porozmawiać. Cierpliwość została wygnana przez pośpiech, wyrządzając ludziom wielką krzywdę. Niecierpliwość, nerwowość, pośpiech, często nieuzasadniona przemoc biorą więc górę nad nami, rodząc niezadowolenie i zamknięcie. Mędrcy ze Wschodu byli ludźmi cierpliwymi i wytrwałymi. Nie szukali natychmiastowych efektów. Wiedzieli, że ich droga musi potrwać” – powiedział.

Metropolita gnieźnieński zaznaczył także, że mędrcy ze Wschodu potrafili odróżnić cel podróży od pokus, które znajdują po drodze. „Nadzieja pozwala nam odróżnić jedno od drugiego. Ona bowiem zachęca nas do cierpliwego i wytrwałego przekształcania znaków czasu w znaki nadziei. Znaki czasu bowiem, które zawierają tęsknotę ludzkiego serca, potrzebującego zbawczej obecności Boga, domagają się, by zostały przekształcone w znaki nadziei” – mówił.

Prymas znaczył, że uroczystość Objawienia Pańskiego „każe nam dziś, w przeżywanym przez nas Roku Świętym, jeszcze raz za papieżem Franciszkiem powtórzyć, że nie może zabraknąć znaków nadziei również dla tych, którzy opuszczają swoją ziemię w poszukiwaniu lepszego życia dla siebie i dla swoich rodzin”.

„Naszym obowiązkiem, obowiązkiem Kościoła musi być zawsze gotowość do obrony praw najsłabszych, a więc także tych, których wojny, przemoc czy dyskryminacja, katastrofy ekologiczne czy głód, skazują na tułaczkę” – dodał.

Hierarcha zaznaczył, że mędrcy ze Wschodu wrócili do domu nową drogą, z nadzieją w sercu. „Doświadczyli, że z Jezusem rozkwita radość, zmienia się życie, nadzieja nie zawodzi. Miejmy więc, zwłaszcza w Roku Świętym, w Roku Nadziei i my odwagę pójść ich śladami. Bądźmy, jak oni, ludźmi nadziei. I pozwólmy, aby przez nas stała się ona zaraźliwa i dla tych, którzy jej tak bardzo pragną, cierpliwie szukają i głęboko za nią tęsknią” – zaapelował hierarcha. (PAP)

ajw/ jpn/